Τσίχλες και άγρια σπαράγγια

Απομένουν εννιά ημέρες για να κλείσει και η φετινή κυνηγετική σεζόν, αλλά ουσιαστικά μάλλον έχει ήδη κλείσει, τουλάχιστον για τις τσίχλες εδώ που κυνηγώ. Και θα την έλεγα απογοητευτική τη φετινή χρονιά σε ό,τι αφορά τα τσιχλοκότσυφα γενικότερα.

Στην αρχή, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη, όταν οι τσίχλες έκαναν τις πρώτες τους εμφανίσεις, είχα την εντύπωση ότι η σεζόν θα εξελίσσονταν σε μια καλή χρονιά για το συγκεκριμένο κυνήγι. Έμπαιναν αρκετά πουλιά, καθημερινά και σε αυξανόμενους αριθμούς, αλλά, δυστυχώς, ελάχιστα πουλιά έμειναν τελικά στη περιοχή. Το χειρότερο μάλιστα ήταν ότι, όπως προχωρούσε ο χειμώνας, αντί να αυξηθούν έστω και λίγο οι τσίχλες, αυτές έγιναν ακόμα πιο σπάνιες! Τα δε κοτσύφια ακόμα πιο σπάνια!

Ίσως ο μαλακός φετινός χειμώνας δεν βοήθησε να κρατηθούν τα πουλιά σε χαμηλά υψόμετρα, ενώ σε πολλά σημεία, που έβρισκα άλλες χρονιές αρκετές τσίχλες, φέτος είχαν αποψιλωθεί από τις πυκνούρες τους, με αποτέλεσμα κι αυτές οι λίγες τσίχλες που υπήρχαν, να στερηθούν τα πολύτιμα καταφύγια τους.

Περίμενα υπομονετικά τη περίοδο αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και ιδιαίτερα τα περάσματα του Φεβρουαρίου, που έφερναν και τις πολλές κοκκινότσιχλες, αλλά.. μάταια φέτος! Δεν κατάφερα να δω έστω μια κοκκινότσιχλα φέτος! Ειδικά τις τελευταίες μέρες, που κάνει πολύ καλό καιρό και ασυνήθιστα υψηλές, για την εποχή, θερμοκρασίες, τα πουλιά είναι άφαντα.

Στις φωτογραφίες από το χθεσινό μου κυνήγι, με τέσσερις ώρες περπάτημα, συνάντησα συνολικά δυο-τρεις τσίχλες και ένα ή δυο κοτσύφια, από τα οποία, μόνο τη τσίχλα που βλέπετε τουφέκισα και πήρα. Και ίσως αυτή είναι και η τελευταία τσίχλα για φέτος.

Από τη χθεσινή μου βόλτα: τσίχλα και άγρια σπαράγγια

Ωστόσο, το δάσος “μου” δεν με άφησε παραπονεμένο! Μου πρόσφερε λίγα άγρια σπαράγγια, που όχι μόνο είναι, κυριολεκτικά, ελιξήριο, αλλά είναι και μια από τις πιο γκουρμέ γεύσεις που μπορεί να μας χαρίσει η φύση! Κρυμμένα στα πιο πυκνά και ανήλιαγα σημεία του δάσους, με περίμεναν υπομονετικά να τα μαζέψω, για να τα απολαύσω στο πιάτο μου. Σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα λοιπόν, είτε ωμά, είτε ελαφρώς βρασμένα, με λάδι, λίγο αλατάκι και μπόλικο λεμόνι, που κάνει το ζουμί τους να γίνεται κόκκινο και προσθέτει αφάνταστα στη γεύση τους.